ارتباط شاخص های تن سنجی نوزادان در هنگام تولد و تاثیر عوامل دموگرافیک بر این شاخص ها در منطقه‌ سیستان

مقدمه: شاخص های تن سنجی نوزادان مثل وزن و قد نوزاد از مهم ترین و رایج ترین شاخص های بهداشتی برای ارزیابی وضعیت نوزادان در هر کشور است. با شناخت عوامل خطرزا مثل شرایط زیستی، اجتماعی و فرهنگی می توان از تولد نوزادان کم وزن جلوگیری کرد و هدف این مطالعه تعیین شاخص های تن سنجی در نوزادان تحت پوشش مراکز و پایگاه های بهداشتی و درمانی شهری و روستایی در منطقه سیستان و عوامل دموگرافیک موثر بر آن ها می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی در سال های 1391 و 1392 طی 18 ماه در سه شهرستان زابل، زهک و هیرمند انجام گرفت و میزان شیوع کم وزنی(وزن بدو تولد کمتر از 2500 گرم) و ارتباط بین وزن، قد، دور سر و BMI(نمایه توده بدنی نوزادان که از تقسیم وزن به مجذور قد kg/m2 محاسبه شد) با یکدیگر و تاثیر جنسیت و محل سکونت بر این شاخص در 1712 نوزاد زنده متولد شده مورد بررسی قرار گرفت. داده ها از طریق چک لیست گردآوری شد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS vol.18 و آزمون تی، ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت(میزان P<0.05 در نظر گرفته شد).  یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که بین میانگین وزن، قد، دور سر و BMI با جنسیت نوزادان و هم چنین بین میانگین وزن، قد و BMI نوزادان با محل سکونت رابطه آماری معنی دار وجود دارد(P<0.05). اما بین میانگین دور سر با محل سکونت ارتباط آماری معنی دار یافت نشد. و به طور کلی این دو متغیر جنسیت و محل سکونت بر احتمال به دنیا آمدن نوزادان با وزن، قد و BMI کم، تاثیرگذار هستند به طوری که شیوع کم وزنی در بین تمام متولدین 3/9 درصد به دست آمد. که این میزان بر اساس جنسیت در نوزادان پسر کمتر از دخترها بود، هم چنین کم وزنی بر اساس محل سکونت در نوزادان شهری کمتر از نوزادان روستایی است. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش نشان می دهد که ارتباط معنی دار بین وزن و قد، دورسر و BMI نوزادان با عوامل دموگرافیک وجود دارد، که با حمایت های بهداشتی و تغذیه ای از مادران باردار تا حد امکان می توان نوزادان با وزن کم هنگام تولد و عوارض حاصل از آن را کاهش داد.